In het begin van de
kerkdienst begon ze een vers uit Marcus voor te lezen, wat zeer toepasselijk
was op deze kerstochtend. Na 10 minuten veranderden pas alles.
De aantrekkelijke
jonge vrouwen met krullen en stoer spijkerjasje met strakke spijkerbroek had de
leiding. Haar eigen zoon schuilde ongeduldig aan haar been, te jong om zonder
haar op zijn zitplaats te blijven. Ze wees hem naar haar man terug in het publiek.
Ze begon niet meteen met het rollenspel, daarvoor vond ze het te vroeg. Ze gaf
de microfoon uit handen aan Alex, de oudste van de gemeente. Alex wandelde
vervolgens door het kerkpubliek en besloot een willekeurig persoon te vragen
naar zijn/haar kerstwens. Ik voelde mij langzaam rood worden, geen zin om te
vertellen waarop Alex zo graag een antwoord wilde. Ik hoopte vurig dat de jonge
moeder de microfoon weer overnam, benieuwd naar wat ze werkelijk voor ogen had.
Na 4 minuten waren er al 4 mensen geweest die Alex hadden verteld wat hen zo
aansprak aan het kerstfeest. En eenmaal kwam de jonge moeder ertussen. De
kerstwens moest juist een persoonlijke boodschap bevatten en geen algemeen
antwoord met goede voornemens voor het volgend jaar. Toch wel een goed punt.
Gelukkig was de tussenkomst van Alex na 10 minuten voorbij.
Wie weet wat het is
om naar een sollicitatiegesprek te gaan of weken voor een toneelstuk te hebben
gerepeteerd, heeft een goed voorbeeld van wat er volgde. Ze begon kinderlijke
zinnen uit te spreken die kinderen tot 12 jaar alles wijs kunnen maken. Ze leek
op een kinderleidster die waarschijnlijk een baan had in het basisonderwijs.
Dat leek me een passende baan wat mij een tikkeltje opwond.
Maar goed, we
ontvingen allemaal papiertjes met een aantal verzen uit het Lucasboek. In
kleine groepjes moesten we een stilstaande ovatie geven uit één scene van het
kerstverhaal. De jonge moeder deed overigens niet mee, zij moest kennelijk alle
groepjes in de gaten houden. Het tweede opwindende punt. Ik werd tot herder
aangesteld en de drie vrouwen werden engelen, eentje met een kleed in V-vorm
boven haar hoofd. Het plaatje van de geboorte van Jezus in de kerststal werd
door ons vieren aangevuld in Living Statues
formule. Dit rollenspel werd door andere groepjes ook levend gehouden door
andere scènes uit te beelden. Uiteraard werd iedereen geacht mee te doen, dat
was ook nadrukkelijk verteld door haar.
Na het korte
rollenspel was er geen winnend groepje dat een leuke prijs had gewonnen. Niet
op deze kerstochtend waar status of prestatie er niet toe doen. De jonge moeder
had daar ook niet de intentie naar. Ze sprak lovende woorden uit over onze
goedbedoelde weergave dat op de papiertjes stond geschreven. Ze kwam opeens
over als gekmakend, bekwaam en overtuigend. Ze zou als schooljuffrouw met een
groepje schoolkinderen een uitstapje naar de Efteling kunnen maken. Of net voor
het einde van de lesdag een uiterst spannend verhaaltje voorlezen. Ze deed het
met de volle 100 procent en zou voor mij de hemel in geprezen mogen worden. Het
zou voor haar nooit moeilijk zijn, het derde opwindende punt.
Ze had thuis nog de zorg aan haar man en liefdevolle kinderen die genoeg aandacht vroegen. Ook naast haar drukke baan als schooljuffrouw had ze ook nog eens de leiding over de nevendienst, deze kerstochtend ook voor de volwassenen. Als je nog jong bent voel je je hier zeker toe geroepen.
De diepe
vioolklanken en warme zangstem van de twee moeders op het podium, zouden mij de
rest van de kerkdienst eraan herinneren dat muziek een levendige weergave geeft
van het geloven. Ik ben zeer gezegend om te zien dat vooral deze jonge vrouwen
er niet voor terugdeinzen zichzelf in het vertrouwen van God te leggen.
Daardoor krijgen voor mij de liefde en aandacht in de dienst meer ruimte. Het
vierde opwindende punt.
Tijdens mijn
koffie/theedienst zag ik de jonge moeder niet meer langskomen. Haar
gedrevenheid en passie om de kerkgangers met een leuk rollenspel te vermaken
zou zeker gespreksstof opleveren bij het inschenken van de koffie. En bij de
kerstlunch, die ondertussen in de bijruimte klaarstond, zou ze mijn bordje
mogen vullen met wat spijsbrood of een appelgebakje. Want ondanks een man en
haar kinderen zou ze mijn verleidelijke toespelingen toch niet kunnen aannemen.